Fauna Australii różni się zasadniczo od fauny z innych rejonów świata. Wiele australijskich zwierząt nie występuje nigdzie indziej. 83% ssaków, 89% gadów, 90% ryb i 93% płazów żyjących w Australii jest endemitami. Tak duża liczba endemicznych gatunków jest wynikiem długiej geologicznej izolacji kontynentu. Unikalną cechą fauny Australii jest całkowity brak rodzimych ssaków łożyskowych. W konsekwencji, torbacze wypełniły ekologiczne nisze, które w innych częściach świata zajmują łożyskowce. W Australii żyją dwa gatunki stekowców będących ogniwem pośrednim pomiędzy gadami i ssakami.

Przybycie ludzi (Aborygeni) do Australii około 50 000 lat temu przesmykiem z Azji i osadników europejskich od 1788, miało znaczący wpływ na australijską faunę. Przybysze z Azji przywieźli ze sobą psy (dingo), które zdziczały i zachwiały pierwotną równowagą pomiędzy żyjącymi tu gatunkami. Skutki pierwszej inwazji człowieka na bezludny wcześniej kontynent spowija mgła prehistorii odsłaniana pomału dzięki archeologii, etnografii i paleontologii. Europejczycy wprowadzili obce gatunki, często konkurujące z rodzimymi. Rozwój rolnictwa spowodował niszczenie pierwotnych środowisk co doprowadziło do wymarcia wielu gatunków. Obecnie chroni się pierwotne ekosystemy i rodzime gatunki poprzez przepisy ochronne i zakładanie Parków Narodowych.

Najbardziej charakterystycznymi zwierzętami Australii są: kangury, koala, dziobak, psy dingo oraz kolczatki.

Kangur olbrzymi – duży torbacz z rodziny kangurowatych, endemit kontynentu australijskiego, jeden z najbardziej popularnych kangurów, często mylony z kangurem szarym, łapanym dla skór i mięsa już przez Aborygenów. Przez Europejczyków widziany po raz pierwszy w 1770r. Obok kangura rudego i szarego należy do największych wśród współcześnie żyjących torbaczy.

Koala – gatunek torbacza z rodziny koalowatych, jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rodzaju Phascolarctos. Nadrzewne zwierzę roślinożerne, zamieszkujące wschodnią Australię. Koala schodzi na ziemię tylko po to, by przejść na kolejne drzewo. Żyje samotnie lub w niewielkich grupach złożonych z samca i kilku samic.

Dziobak – ziemnowodny stekowiec z rodziny dziobakowatych. Występuje w Australii i Tasmanii. Prowadzi samotniczy tryb życia. Jest znakomicie przystosowany do pływania – ma płaski, szeroki ogon oraz błonę pławną pomiędzy palcami wszystkich kończyn.

Dingo – przedstawiciel rodziny psowatych, zamieszkuje Australię, Nową Gwineę, a ostatnio stwierdzono, że najprawdopodobniej należą do tego podgatunku również dzikie psy z obszaru Azji Południowo-Wschodniej i Filipin. Na podstawie badań genetycznych stwierdzono, że przodek dingo dotarł na kontynent prawdopodobnie przed 3,5 tys lat wraz z jedną z późniejszych fal osadniczych z Azji Południowo-Wschodniej. Dingo pierwotnie były udomowionymi towarzyszami człowieka, jednak w Australii wtórnie zdziczały.

Kolczatka australijska – stekowiec z rodziny kolczatkowatych. Stopień jego zagrożenia wyginięciem nie został ustalony, zwierzę o dużych zdolnościach adaptacyjnych. Długość życia w niewoli 49 lat, na wolności zwierzę jest obiektem polowań ludności tubylczej. Zwierzę o krępej budowie, prawie kulistej. Bardzo długi ryjek (o kostnej podstawie) zakończony jest małym otworem gębowym. Język bardzo długi (do 18 cm), pokryty lepką śliną, do której przylepiają się owady. Zdobycz miażdżona jest między rogowymi naroślami w jamie ustnej. Łapy silne, przystosowane do kopania, u samców na tylnych kończynach ostrogi do obrony. Ubarwienie: czarne z jasnymi, grubymi kolcami rozłożonymi równomiernie na całej powierzchni grzbietowej.